Enmaiándose
Aproveitamos o bo día e fomos a unha vila portuguesa adornada de coroas de flores e pólas de xestas.
As obras de arte repártense por toda a localidade e buscamos entre as varias facianas a nosa.
Eu, definitivamente, son o elo perdido.
As vistas dende o alto son marabillosas.
Dá gusto pasear coa familia grande e coñecer novos lugares.
Etiquetas: familia IV
enviado por paideleo @ 11:12 p.m.
6 comentarios:
Polas fotos a visita semella que foi ben entretida :)Que é na raia?
Xa levaches aos pequechos á'cedre? :P
E cal é esa vila portuguesa? Porque polo que contas e polas fotos, vale a pena visitala.
Non sei cómo facedes, porque a min cóstame moitísimo facer plans coas nenas que parezan tan divertidos como os teus.
Unha aperta
A vila, en honor ao cervo; chámase Vilanova de Cerveira e queda á beira do Miño.
As actividades xorden cando temos visita e temos que facer de ciceróns.
Lindo!
Que ben soa iso da "familia grande". Por pouco está a perderse ese concepto.
Huy cuántos recuerdos... Siempre me gustó Vilanova da Cerveira, incluso más que Valença. Además con la parienta cada dos semanas tocaba por decreto visita a la feria. :)
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio