leoeosseus

sábado, 12 de novembro de 2011

11-11-11



E como cada san Martiño ampliei a colección de pións de Leo e iniciei este ano a de Xela.

Foi un día normal. Pola tarde, despóis da sesta de Xela, baixamos ao parque de Vilaguindastre. As pombas xa se recolleran e non comeron pupias de galleta. Iso si, andaban soltan tres porcas en forma de nenaschupimegafriends que deixan no chan o lixo en forma de botellas de refresco e bolsa de chuminadas. Supoño que estarán adestrando para o botellón. Nós fomos ao parque e, mentres eu probaba un pión, Leo fixo rir a Xela xogando no bambán e no tobogán. Logo tocou a merenda dos nenos nunha cafetería e un paseo polo centro de Vilaguindastre onde había unha feira de artesanía e libros. Leo entrou nunha librería e escolleu un de Bob Esponxa e eu non puiden resistir a tentación do último libro de Manuel Rivas. Xa despóis tocou recollida para casa que a noite cai rápida.

E así foi o 11 de 11 de 11, sen nada máxico nin esotérico como aquel 7 do 7 do 77 que un inglés apostou polo cabalo 7 na carreira 7 pensando facerse millonario e, claro, pasou o que tiña que pasar: o cabalo quedou sétimo !.

Etiquetas: , ,

9 comentarios:

Ás 12/11/11, 09:00 , Anonymous Anónimo dixo...

Claro que foi un día normal; tanto, que en Ithaca nin foi festivo. Veremos dentro de un século.

 
Ás 12/11/11, 10:21 , Blogger Xabres da Teixeira dixo...

Para vosas mercedes, sería un día normal,mais para min non. Tocoume a loteria e non xogaba, a dos cegos quero decir, que tampouco.
Tamén findou o mundo, nese sí xogo.
Bueno que os amigos Leo e Xela fagan fungar ben os pions. Supoño que serán de buxo rotundifolio.
Apertas a todos os que nos tocou nada, na loteria.

 
Ás 12/11/11, 13:53 , Blogger Peke dixo...

Claro que foi un día especial! O 11 do 11 do 11 cumpríronse seis anos en que ao meu amigo Nino lle transplantaron o corazón.

 
Ás 12/11/11, 20:45 , Blogger mfc dixo...

Oh... tantas vezes joguei ao pião!!
A princípio lançava-o com o bico para baixo (à menina), mas depois já o conseguia lançar de cima para baixo... acertando nos piões dos outros amigos!
Eram outros tempos!

 
Ás 12/11/11, 21:43 , Blogger Paz Zeltia dixo...

son días preciosos os que non pasa "nada" (eso aprendémolo cando nos pasa "algo")
un lindo día familiar, con libros, con xogos, con merenda...

e con anécdota, esa do cabalo.

eu, pese a ser onte, nin lembro que fixen. (supoño que tamén un día no que non pasa nada)

 
Ás 12/11/11, 22:50 , Blogger Dilaida dixo...

Para min un día normal e como era festivo en Ourense pasei a mañá enrestrando cebolas que aínda as tiña sen limpar e xa estaban comezando a podrecer.
Dentro dun século ao mellor lembro que é un día especial e que hai que celebrar doutra maneira.
Fixeches unha boa elección mercando o libro de Rivas, a min gustoume, claro que a min gústame todo o que escribe.
Bicos

 
Ás 13/11/11, 14:25 , Blogger mariajesusparadela dixo...

Algún día, se queres, botamos trompos ó camiño, que eu ainda me lembro.

 
Ás 14/11/11, 06:47 , Anonymous A nena do paraugas dixo...

En Ourense foi un 11 do 11 coma calquera outro. As rúas baleiras nunha mañá chuviñenta e arume de fogata pola tarde, desde que escampou.

 
Ás 14/11/11, 10:28 , Blogger matrioska_verde dixo...

unha tarde apacíbel e normal, das de toda a vida, das que deixan ese sabor de tranquilidade feliz.

encantábame bailar as peonzas, e eso que cando eu era pequena non estaba moi de moda que as nenas as bailáramos.

tamén gustábame moito xogas os "bolinches" [canicas], aínda conservo uns cantos de recordo.

biquiños.

 

Publicar un comentario

És humano ti ?

Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]

<< Inicio