Manolo " Ningures "

Hoxe foi o día dos inocentes e fixo frío, non tanto coma estes días atrás pero chegoulle. E falando de inocentes e noites de xiada lembrei a Manolo " Ningures ". O tal Manolo apareceu hai xa anos polos bares de Vilaguindastre. Era pequeneiro, calado e de ollar triste. Tiña pegado eternamente a un beizo un cigarro a medio consumir. Era un peneque que non se sabía de onde viñera e a onde ía. E el tampouco sabía a onde ía. Se lle preguntaba alguén a onde ía el respondía : "- A ningures". E de aí saiu o alcume porque tamén é a única persoa á quen lle oín esa palabra tan nosa pero tan esquecida pola maioría. E pasou o tempo e unha noite de inverno quedou durmido coa penequeira nun portal nunha noite fría, fría e aí quedou e por fin deu chegado ao verdadeiro Ningures.
Este posteo vai adicado a eses " inocentes" que todos coñecemos.

Na foto está Billy, un "inocente" e compañeiro de traballo en Warrenton.