A matanza

Hoxe foi festivo para todo o mundo menos para os porcos en Arbo. Muita xente aproveita estes días para matar e os bisavós de Leo non ían ser menos. Axudei a picar cebolas e din que hai un truco para non chorar mentres as picas e consiste en pór unha casca de cebola na cabeza. No xantar e na cea houbo conversas falando de matanzas e outros temas. Tamén houbo de cea zarrabullo que é unha sopa de cotobelos con castañas e fígado de porco. Normalmente bótanlle o sangue tamén pero desta vez non lla botaron pero estaba mui bo, para o meu gusto. Logo houbo arroz con carroleira que é a carne das vértebras do pescozo.

Dende logo, o porco e as súas partes ten unha nomenclatura mui grande e así miña sogra sempre me canta: " O pedro e mailo bandullo foron á festa do cabo do mundo. Coma o pedro era un bellaco matou a tres, matou a catro ". A cantiga supoño que seguiría pero miña sogra non sabe máis.

En canto a Leo, na foto podedes ver o naipelo todo maior co esa roupa e unha rabuñadora no nariz que aínda non controla as mans. Ás mañás, cando esperta, bótalle un sorriso a Ana e cando chego o mediodía para xantar tamén me sorrí e é mui bonito.